Dama Pulebardha Ivanov

“Pulëbardha”, që është pa dyshim një ndër kryeveprat e Çehovit, u shkrua në vitet 1895-96, në atë periudhë kur shkrimtari jetonte në Melihovo. “Pulëbardha” ka karakter autobiografik. Në Melihovo shkonte shpesh Lidia Stahieva Mizinova, vajzë ruse me një bukuri të rrallë. Anton Pavlloviçi nuk dukej indiferent ndaj saj. Miqësia e tyre i përngjante shumë një dashurie që sapo kish filluar të lindte. Por Çehovi nuk e bëri hapin vendimtar. Ai i ruhej pasionit duke u sjellë me Lidian në një ton tallës dhe ironik. Por ky ton nuk e kënaqte vajzën. Në një letër ajo i lutej shkrimtarit që ta ndihmojë të shpëtojë nga ndjenja që e mundon. Ai e ndihmoi Lidian duke i shtuar edhe më tepër shakatë, duke e bërë atë të besonte se gjendja e tyre nuk ishte edhe aq serioze. Kaloi ca kohë dhe Lidia mundi më në fund të kujtonte e qetë se “qe refuzuar” nga Çehovi dy herë me radhë. Kurse shkrimtarit i ndodhi si heronjve të tij, të cilët, shumë herë heqin dorë vetë nga lumturia