Dhoma e errët

Herët apo vonë do ta kuptoja ku isha, kur të zgjohesha në stacionin e fundit. Dy gjëra më erdhën në mendje me mendimin e stacionit të fundit. Ai stacioni i rrënuar në skaj të qytetit dhe shenjat e mavijosura në lëkurën time. Isha nypoj nga të menduarit. Nga të menduarit të ndjerit se mendimet e mia lexoheshin… I ngula sytë errësirës jashtë dritares. Këtë herë ndjeva që me të vërtetë mund t’ia dilja. U përqendrova të mos mendoja asgjë. Deri sa të mos të ngelte asnjë thërrime mendimi për t’u lexuar në mendjen time.-