Gjeniu III

– Mos!- tha Suzana, kur ai e pushtoi përsëri në errësirë. – Ajo mund të vijë. -Jo jo,- ja priti ai tërë afsh. Ata degjuan me kujdes, por çdo gjë ishte e qetë. Ai vazhdoi të bisedoi për gjëra të ndryshme, ndërsa vazhdonte të përkëdhelte krahun e zhveshur të Suzanës. Bukuria e vajzës, magjepsja e natës, dehja e muzikës, e bënë ta humbiste mëndjen. Me gjithë kundërshtimet e Suzanës, ai e tërhoqi në krahët e tij dhe, në atë çast, u duk befas Anxhela te dera , në qoshen tjetër të studios. Ishte e kotë të përpiqeshe për të mbuluar të vërtetën, ajo i kish parë të gjitha…