Gjyqi

Të gjykohesh për një faj që nuk e di, nga disa gjykatës që nuk i sheh dhe në emër të një ligji që askush s’e thotë, e tillë mund të jetë përmbledhja e kësaj historie të jashtëzakonshme që ka zënë vend në fondin e artë të letërsisë botërore, duke e berë Franz Kafkën që të jetë një ndër shkrimtarët më të mëdhenj të të gjitha kohërave. Jozef K. është një njeri pa mbiemër, pa familje (me përjashtim të një xhaxhai) dhe shkurt, pa një histori prapa. E gjithë historia do të jetë e lidhur me metaforën e dyerve: ai do ta hapë derën e dhomës një mengjes dhe që këtu do të vërshojnë një sërë ngjarjesh ku personazhi ynë K. do të shtyjë dyer të panumërta për të gjetur zgjidhje për diçka që nuk ka formë, por rri pezull. Rreziku nuk do të ketë emër, por ai do të ndihet gjatë gjithë historisë, derisa të krijojë një atmosferë absurdi ku mund të ndodhë gjithçka: ai nuk e di se është kapur në një ingranazh që askush s’ia di funksionimin dhe çfarëdo që të bëjë apo të mos bëjë Jozef K., e shpie drejt një fundi të pashmangshëm.