Muzeu i fëmijëve të palindur

…Lexon tregimet e Agron Kostës dhe je i tëri në mendime. Askush nuk flet me ty, as edhe personazhet. Sigurisht je kredhur në meditim dhe kjo padyshim është gjë e mirë. E pse duhet të flasësh në këtë rast, edhe po të ishe në humbëtirë? Këtu, në tregimet e tij, vjen shpejt në vete, ashtu si në jetë, «edhe kur lind vjen shpejt në jetë», po «edhe kur vdes shkon shpejt në qiell!» Çfarë vargu poetik që i shkon shumë prozës së këtij autori, që letërsia i ka ardhur dhe ai asnjëherë nuk e ka kërkuar. Megjithatë i mban afër të dyja situatat. Kursehet në fjalë, mbërthen gozhdë trari me fjalë të kërkuara në popull (ku i gjen me shumicë, kuptohet!) dhe karakteri letrar po nga fjalët që thotë e pëson. Kështu, pra, mund të kesh ç’të thuash, plot intrigë të rrallë, tejngopur me dashuri njerëzore, dhe prapë se prapë mbetesh me një grusht misër në duar. E kjo konsiderohet fitore. Është fituar brendia e njeriut. Atje më tej merret ushqimi me tollonë, diku më lart vjen diçka hyjnore, simbolikë e pavdekshme e një triumfi të brendshëm që nuk sos kurrë…