Dhe zemra ime e tejdukshme

Lanseloti, burrë me zemër të butë dhe pak pasiv, befas mbetet i ve. Irina, gruaja e tij e dashur dhe e bukur, gjendet e vdekur pasi ishte hedhur në lumë. Që nga ai moment, Lanseloti nuk mund të gjejë më qetësi: pas zhdukjes së Irinës dalin në sipërfaqe, njëri pas tjetrit, një mori sekretesh ku janë përfshirë burra të dyshimtë, gra me pamje ekstravagante dhe grupe aktivistësh ambientalistë, deri te goditja finale. Dhe zemra ime e tejdukshme është gjithashtu një tablo, e cila përcjell pastër pritshmëritë e ndjenjave njerëzore, dhe që vihet në jetë nëpërmjet një personazhi që nuk di se si t’i përgjigjet pyetjes: “Arrijmë t’i njohim ndonjëherë njerëzit më të cilët jetojmë?”. Në romanin e saj të pestë, Véronique Ovaldé na shfaq edhe një herë talentin e saj tregimtar dhe fuqinë e një shkrimi këmbëngulës, origjinal dhe poetik. “Një stil i guximshëm, i cili përcjell imazhet më origjinale për hir të së jashtëzakonshmes.”