Heshtja e hanës

Tue qenë që terri e kish mbulue botën, ajo, fillimisht, u ndie e vetmueme, e ma vonë edhe e frikësueme. U ngjit mbi majet e kreshtave me kujdes dhe pa poshtë nji copë herë tan kureshtje. Po poshtë saj, re të denduna inatçore, ia mshehnin pamjen, si perdet e trasha dritaren, s’i mjegulla e dendun lumin, a si harresa kujtesën.