Kujtimet e zonjës Von Braun

Atë mbrëmje të freskët shtatori Skulptori kishte pritur thirrjen e Helenores dhe kishte qenë i bindur se telefoni do të binte pikërisht në orën nëntë, si ngaherë, kur posta e Vjenës do ta njoftonte se në lidhje kishte Berlinin dhe pastaj, si një pyetje që nuk pret përgjigjen, do të rridhnin ato fjalët e përhershme e të përgjithësuara rreth dashurisë, me të cilat fillonin dhe mbaronin bisedat, pa marrë parasysh kahun dhe përmbajtjen e tyre.