Lirikat e arta

Ah, mëmëdhe, ç’u bëra qesharak!Një e skuqur më shket faqeve dhe druajT’i flas ndokujt, se s’më kupton aspak…Në vendin tim po ndihem krejt i huaj!Sa herë e kam pëshpëritur këtë strofë, jo rrallë edhe duke dënesur si fëmijë dhe më vinte çudi pse nuk e kisha shkruar unë po dikush tjetër…Kështu u ktheva tek Sergej Esenin, gati 20 vjet pas shqipërimit të poemës «Ana Snjegina» dhe disa vjersha të tjera që amatorët e poetit mund t’i kenë hasur në librin «Lirika», botuar më 1961…Poezia e Sergej Eseninit ka një përzemërsi të habitshme. Ai i drejtohet lexuesit, si shokut, si mikut më të afërt, duke i zbrazur foshnjërisht gjithë dertet e shpirtit.Poezia ka edhe ajo biblën e vet, që fillon me frazën: E para ishte dhembje, pastaj erdhi fjala. Fenomeni Esenin është sfida më e guximshme e një shpirti të çiltër ndaj një realiteti ku sundon padrejtësia e dhuna, perversiteti dhe injoranca. Është tragjedia, por edhe pavdekësia ekëtij shpirti…