Me dyer të mbyllura

Gjithë këto vështrime që po më hanë… (Kthehen papritmas) Ha! Ju jeni vetëm dy? Unë ju pandehja shumë më tepër. (Qesh.) Atëherë, ky na qenka ferri. S’kisha për ta besuar kurrë… Ju kujtohet squfuri, turra e druve, zgara… Ah, ç’shaka! S’ka nevojë për zgarë: ferri janë të tjerët.