Më lër të t’i puth ata sy

Ti, shpirt i ngrohtë,

E bukura ime Shqipëri,

Legjendarja, shekullorja,

Më lër të t’i puth ata sy.

Të të puth lotin e ngrohtë

Të hidhur farmak,

Në sytë e shqipes,

Të flamurit gjak.

Të t’i puth ata lot,

Që paqshëm shkëlqejnë me jetë,

Kur rrëshqasin poshtë si meteorë

Dhe ndriçojnë fytyrën e zbehtë.

Fytyrën fisnike shformuar nga dhimbja,

Kur tërmeti ca gjymtyrë t’i mori në muzg

Dhe nga barku i dheut dëgjoheshin britma

Dhe këngë kukuvajkash nëpër rrugë.