Nisemi !

Fjala është në urdhërore. Por nuk është një urdhërore kategorike, e prerë, përkundrazi, disi mëdyshëse, nguruese. Këtë ngjyrim ia jep mbase ajo pikëçuditëse e ngulur si ushtë mu në fund të saj. Është nga rastet e rralla kur një shenjë e tillë e le rehatinë e klisheve ortografike dhe vjen e bëhet shënjuese kuptimore. Por kujdes! Mua më duket se nuk është një shënjese e drejtpërdrejtë, përkundrazi, ndonëse armët i ka marrë tek kështjella gjuhësore ku banon, këmbët dhe trupi i saj shënojnë tjetër gjë. Ajo bëhet shenjë trafiku automobilistik, pikëçuditësja e famshme me ngjyrë të kuqe në rrethin e bardhë, që kërkon të tërheqë vëmëndjen për një kthesë, një të papritur, një befasi. Është cok ajo që i vë shpatullat forcës së foljes nisemi dhe ia pret hovin e vrullin.