Vit pa pranverë

– Përse më duket sikur nuk është e njëjta natë me natën që ishte kur hymë në hotel? – tha Teuta Nikolla dhe ia nguli vështrimin liqenit si të kërkonte të gjente në ishte edhe ai ndryshe nga liqeni që kishin parë kur kërkonin hotel.

– Kurse mua më duket sikur po ecim brenda një nate që nuk e dimë kur ka filluar…

– Edhe mua do të më pëlqente të mendoja si ti, por nuk mundem, sepse unë e di kur ka filluar nata ime, – tha Teuta Nikolla. Ajo e ndjeu se Bardhyli nuk priste të dëgjonte prej saj atë që dëgjoi, por nuk e kishte veten në dorë për të larguar natën që e ndiqte këmba këmbës si një qenie e tejdukshme. – Që kur zbrita nga avioni në Rinas, e ndieva më të dhunshme dramën e asaj që më ndodhi në Itali dhe më vjen keq që e ndjej edhe sonte…

– Përse të vjen keq që e ndjen edhe sonte?