Vrap ujku

Dhe ja ku u duk. E bëri aq natyrshëm, sa ishte e lehtë për t’u kuptuar: kjo botë ishte e tija. Doli nga pylli pak më larg nga ku kalonte gjurma e skive. Qëndroi në buzë të kënetës, midis një kaçubeje dëllinje dhe një pishe të regjur. Vështroi me vëmendje përreth kënetës së mbuluar nga dëbora, ktheu kokën aq sa unë të shihja profilin e tij me atë hundën fisnike, ballin e pjerrët dhe veshët e ngritur lart.