Treni i jetimëve

Moli është vetëm shtatëmbëdhjetë vjeç, por ka një dhunti të veçantë për t’u futur në telashe. Në kujdestarinë e dy prindërve që e shohin si mish të huaj, pasi vodhi Xhejn Er-in nga biblioteka e shkollës, si ndëshkim, është e detyruar të shkojë çdo pasdite në shtëpinë e zonjës moshëthyer Vivian, për ta ndihmuar që të pastrojë. Takimi mes të dyjave s’premton asgjë të mirë: Moli është ngaherë çehrengrysur, më shumë mbllaçitet nëpër dhëmbë sesa flet, ka pirsing në gjithë trupin dhe dy cullufe të oksigjenuara që i varen ndanë fytyrës. Vetëm se Viviani është një grua e rrallë, të cilës jeta i ka marrë e dhuruar shumë: nuk stepet aspak nga pamja e Molit. Ditë pas dite, që të dyja zbulojnë se ka diçka që i bashkon: edhe Viviani ka mbetur vetëm në vogëli dhe, si shumë fëmijë të tjerë të kohës së vet, futet në “Trenin e jetimëve” për të gjetur një familje që ta merrte në kujdestari. Dhe, kur Moli e kupton se mund ta ndihmojë, që ta davarisë atë tis misteri, që prej vitesh e përndjek, shkëndija e ndjenjës më të zjarrtë e të sinqertë do t’i çlirojë të dyja. Historia e një miqësie që magjeps dhe mallëngjen. Christina Baker Kline rrëfen mrekullinë e një zemre të madhe dhe bujare.