Vejan

E gjeta kapelen e vogël si ato të viteve 20 që t’i vije kur dilnim të shëtisnim me kabrioletin tonë të vjetër. Ajo është e bardhë si kabrioleti. Njerëzit na shikonim tek kalonim dhe buzëqeshnin, ne u kujtonim kohën e shkuar, ndonjë moment nga rinia e tyre, ata kishin përshtypjen sikur shfletonin një numër të vjetër të revistës Illustration që bënte reklamë për kabrioletin Citroën. Ti qave kur e shita. Pastaj vdiq kotelja dhe tani ti. Ky është fillimi i fundit. Do të më duhet, së shpejti, të kënaqem me kujtime. Më pëlqen shumë të kujtoj të kaluarën me miqtë e asaj kohe. Një kujtim i bukur është si një shishe me verë të mirë, nuk duhet ta pish në vetmi. Kur shoh se sa shpejt po ikin bashkëkohësit e mi, ajo që më tremb më shumë është dita kur mbi tokë nuk do të ketë më njeri, të cilit të mund ti bëj pyetjen: A të kujtohet…