Ti që më dëgjon

Me librin “Ti që më dëgjon”, autori i drejtohet nënës së tij, pak pasi u largua nga kjo botë, me sigurinë se vdekja nuk mund ta ndërpresë bashkëbisedimin mes dy njerëzve që duhen. Ai shprehet “Nëna ime është një prani që i takon pafundësisë, si të gjithë të vdekurit tanë të shtrenjtë: unë e di që me të mund të flas ende. Që këtu rinis dialogun tashmë të mundshëm me të, duke i rrëfyer edhe për tim atë.