Vrasësja

Ndonëse botuesit tanë kanë treguar, qysh nga vitet ’30 të shekullit të kaluar e këndej, vëmendje të lavdërueshme ndaj letërsisë së re greke, libri i parë në shqip i atij që vlerësohet si prozatori më i madh i saj, Aleksandros Papadiamantis (1851 – 1911), paska qenë thënë të ishte ky. Lexuesi ynë e ka njohur deri tani, përmes tre a katër tregimesh të botuara viteve të fundit nëpër antologji e revista letrare; shumë pak, po të kemi parasysh se vepra e tij shtrihet në afërsisht pesë mijë faqe. I ra, me fjalë të tjera, skaj më skaj artit të fjalës.
“Vrasësja” është një gur themeli i letërsisë së re greke. Edhe para saj, më të rrallë, ku u jepej rasti ta takonin, njerëzit e letrave, pavarësisht paraqitjes së tij të thjeshtë gati – gati prej oshënari, i drejtoheshin me nderim zoti Aleksandër; ishte pranuar, thënë ndryshe, prej shumëkujt si një zë me mjaft peshë në letërsinë greke të kohës, mirëpo tek ky rrëfim i plotë në të gjithë aspektet, i thellë dhe tronditës, krijimtaria e tij arrinte kulmin.