Një kujtim për stambollin

Po shikonim qytetin që nga deti. Stambolli kishte humbur në mjegull. Vetëm minaret e Xhamisë Sulltanahmet, Kupola e Hagia Sofias dhe kullat e Pallatit Topkapi ishin te dukshme mbi mjegullën e dendur. Qyteti dukej pastër dhe i paprekur; i padëmtuar, pa të meta, dhe bardhësia e mjegullës mbulonte çdo gjë që mund të prishte pamjen. Per në çast u duk sikur një vegim nga mitet e lashta ishie ngritur përpara dritës së ditës… Një qytet i sapothemeluar, nje fillim i ri, duke shkëlqyer në dritën gri të agimit… I ri, i gjalle, plot shprese..